تغییر سیستم واجب‌تر از نان شب

به گزارش برنا؛ پرسپولیس در بازی برابر الهلال و همین طور سه بازی اخیرش در لیگ با استفاده از سیستم 2-4-4 خطی به میدان رفت، سیستمی که به نظر می رسد با توجه به نیروها و نفراتی که در حال حاضر در پرسپولیس حضور دارند، نمی تواند برای این تیم سیستم ایده آل و نتیجه بخشی محسوب شود.

در بازی اخیر پرسپولیس در اراک دیدیم که خط میانی پرسپولیس با سردرگمی که در چینش خود می دید تا بدین ترتیب پرسپولیسی که در سال های گذشته با هافبک های خلاق و بازیساز خود توانسته بود در اکثر بازی ها در میانه میدان ابتکار عمل را از آن خود کند حالا با پاشنه آشیلی در این منطقه دست و پنجه نرم می کند.

پرسپولیس در دوره مربیگری برانکو هم از سیستم 2-4-4 بهره می برد با این تفاوت که سرمربی کروات سرخ ها در آن زمان این سیستم را با آرایش لوزی شکل در زمین چینش می داد و با استفاده از یک هافبک در جلوی خط دفاعی سد دفاعی تیمش را مستحکم تر می کرد و در یک خط جلوتر نیز هافبکی نزدیک مهاجمان را در زمین به میدان می فرستاد تا خط میانی پرسپولیس با دو وینگر راست و چپ خود در نهایت شکل لوزی به خود بگیرد.

در حال حاضر به نظر می رسد برای چیدمان لوزی شکل در میانه میدان پرسپولیس، این تیم مهره ها و بازیکنان لازم را در اختیار داشته باشد. در چیدن تک هافبکی که قرار است در راس لوزی به کمک خط دفاعی پرسپولیس بیاید، می توان روی کمال کامیابی نیا، میلاد سرلک و رضا اسدی به عنوان چهره های شاخص حساب کرد.

این در شرایطی است که در منطقه چپ و راست وحید امیری، امید عالیشاه و میلاد سرلک گزینه های خوبی محسوب می شوند و تک هافبک تهاجمی که پشت مهاجمان می تواند نقش کلیدی در فاز بازیسازی برای پرسپولیس بازی کند هم گزینه ای چون مهدی ترابی در اختیار کادر فنی سرخ ها است، وظیفه ای که یکی دو فصل اخیر برعهده احمد نورالهی بود و در این مسئولیت عملکرد خوبی را از او شاهد بودیم.

در مجموع این چیدمان می تواند به مثابه بسته پیشنهادی برای کادر فنی باشد تا با تغییر سیستم و سبک بازی مشکلات این روزهای خود را مرتفع سازد.